Παραμονή της μεγάλης απεργίας κοιμηθήκαμε στα γραφεία το κόμματος. Το πρωί έπρεπε να πάμε έξω από τα εργοστάσια, να πείσουμε τους εργάτες να απεργήσουν. Επαναστάτες της έκτης γυμνασίου ήμασταν τότε.
Χαράματα έξω από το εργοστάσιο σοκολάτας. Εκεί μ’ έστειλε το κόμμα, εκεί πήγα.
Βλέπω την θεία μου να πλησιάζει την πύλη του εργοστάσιου και τρέχω.
-Τι κάνεις εδώ Βασιλάκη πρωί πρωί; με προλαβαίνει.
-Θεία έχει απεργία. Δεν πρέπει να μπεις.
-Τι λες Βασιλάκη μου. Και που θα βρει λεφτά ο ξάδελφός σου να πάτε διακοπές το καλοκαίρι;
Πιο πολύ με πείραξε που μου χάιδεψε τα μαλλιά πριν περάσει την πύλη και χαθεί μέσα στο θαμπό επαναστατικό μου όνειρο.
-Που πας σύντροφε; μου φώναξε ο καθοδηγητής.
-Ο σύντροφος Βασιλάκης αναχωρεί για διακοπές, του απάντησα.
ekatonikosiefta.wordpress.com 
πικρό-γλυκό-πικρό…
μα το μέτρο των πραγμάτων βρίσκεται
μόνο
όταν ο άνθρωπος μπει στην ‘παραγωγή’
τότε μετριέται με τα πράγματα
κι εκείνη είναι η αληθινή του θέση..
με την καλημέρα μου
@ Hypericum Perforatum
Σωστό αυτό. Μόνο που τότε, η παραγωγή εικόνων πρόσθετε έναν φανταστικό όρο στην αληθινή μας θέση και την έκανε … μιγαδική.
@1 & @2.
Η εισαγωγή του ανθρώπου στην παραγωγή τον ανάγει σε παράγωγο (πρώτη, αλλά μπορεί και δεύτερη ή και ανώτερης τάξης), που συχνά συνεπάγεται φρενιτιώδεις ρυθμούς αλλαγής.
Λύση; Να το ρίξεις σε δραστηριότητες αναπαραγωγής, είναι μία.
Α, και προσοχή στα παράγωγα που προώθησαν οι προαγωγοί της παγκόσμιας οικονομίας (γνωστοί και ως banksters).
@1
Αυτό το
«μόνο»
μόνο του
στην δεύτερη σειρά
ήταν πολύ ωραίο.
@ Μιχάλης Νικολάου,
πολύ χαίρομαι που το ‘είδατε’
Βασίλη, αν έχεις δει το «Charlie and the chocolate factory», η σκηνή σου (με τον Vasilie!) θα ταίριαζε πολύ.
@ Hpericum Perforatun
Τα σχόλια σας χρήζουν πάντα ποιητικής ανατομίας
@ Μιχάλης
Το έχω δει Μιχάλη δύο φορές.
Το εργοστάσιο της ΙΟΝ που δούλευε η θεία ήταν για μένα και κατά κάποιο τρόπο παραμυθένιο πολιτικά 🙂
Αααα, η ΙΟΝ…Έπεισα και τον Λιβανέζο απ’ όπου ψωνίζω να φέρει σοκολάτες ΙΟΝ, μια που ήδη φέρνει ελληνικά προϊόντα, και γίνονται ανάρπαστες!
Εργοστάσιο σοκολάτας…
Έχει και ένα δίκιο η εργάτρια θεία…
Σε φιλώ, καλημέρα…
@ Μιχάλης Νικολάου
Να του πεις ότι απο τα ράφια δεν πρέπει να λείπει και ο «Φάκελλος ο ελληνικός». Κλασική αξία.
@ Artanis
Πάντως διακοπές πήγαμε εκείνο το καλοκαίρι με τον ξέδελφο.
Κλαημέρες.
Που πήγατε;
@ Πέτρος
Αντίπαρο
Αυτή λοιπόν ήταν μια επανάσταση γάλακτος.
Οι σημερινές έχουν υποβιβαστεί (κι άλλο)
σε καραμέλες.
Υπάρχουν και αμυγδάλου, ή κι από (αυτές που σπάνε) καρύδια…
Πόσο όμορφα…..δεν σε ειχα ξαναδιαβάσει!
@ αλέξανδρος
Κάποιοι την βγάζουν (την επανάσταση) και σε γλειφιτζούρι 🙂
@ Μιχάλης
Έχω παρατηρήσει πως όσο μεγαλώνουμε μειώνουμε τις σοκολάτες και αυξάνουμε τα σοκολατάκια
@ candyblue
εγω σε διαβάζω μερικά χρόνια 🙂