…από την σελίδα 123 της «Madame Bovary»

«Γιατί μπορείς να προσκυνήσεις το Θεό τον ίδιο σ’ ένα δάσος, σ’ ένα κάμπο, ή ακόμη ατενίζοντας τον ουράνιο θόλο, όπως οι αρχαίοι. Ο Θεός ο δικός μου είναι ο Θεός του Σωκράτη, του Φραγκλίνου, του Βολτέρου, του Βεραντζέρου! Είμαι υπέρ της Ομολογίας πίστεως του βικαρίου της Σαβοΐας, υπέρ των αθάνατων αρχών του 89! Γι’ αυτό δεν δέχομαι ένα Θεό αγαθό γεροντάκι που κόβει βόλτες μέσα στο περιβόλι του με τη μαγκούρα του στο χέρι, στεγάζει τους φίλους του στο στομάχι του καρχαρία, πεθαίνει μπήγοντας ένα σκούξιμο και ανασταίνεται μετά τρεις μέρες: πράγματα καθαυτά παράλογα, εξάλλου, σε όλους τους νόμους της Φυσικής. πράγμα που αποδεικνύει άλλωστε ότι το παπαδαριό ήταν πάντοτε βουτηγμένο σε επαίσχυντη αμάθεια στην οποία προσπαθεί να συγκαταπονήσει τις μάζες.»

Ευχαριστώ πολύ τους «weirdo» και  «dreamerland» για την πρόσκληση και προσκαλώ όποιον επιθυμεί να ανοίξει το βιβλίο που έχει δίπλα του και να επιλέξει 123 λέξεις από την σελίδα 123.