…για το Ανήσυχο Πνεύμα

Κάθε Κυριακή πρωί ο γείτονας στην απέναντι ταράτσα ασχολείται με τα περιστέρια του. Έχει φτιάξει έναν μεγάλο ευρύχωρο περιστερώνα. Τα περιστέρια βγαίνουν κατά ομάδες. Μάλλον έχουν χωριστεί σε παρέες. Όταν θέλει να τα μαζέψει κουνάει μια  πλαστική σακούλα στερεωμένη σε σκουπόξυλο.

Για κάθε ομάδα χρησιμοποιεί άλλο χρώμα  –μπλε, πράσινο,  κίτρινο, κόκκινο, μαύρο. Που και που τους βάζει και καμιά φωνή. Την κόκκινη και την μαύρη ομάδα τις βρίζει  συνέχεια. Τους βρίζει τον Χριστό τους. Μάλλον δεν έχει ακούσει  για  το Άγιο Πνεύμα.

Αυτά πάντως τα κοκκινόμαυρα περιστέρια είναι πολύ ανήσυχα πνεύματα. Σήμερα έχουν κάνει κατάληψη στον ηλιακό της απέναντι ταράτσας και δεν μπαίνουν  στο κλουβί με τίποτα. Και όταν ο γείτονας τους πετάει βρισιές και απειλές αυτά σηκώνονται ψηλά και πετούν με αξιοπρέπεια.

Αφιερωμένο στο μικρό μου κοκκινόμαυρο περιστέρι.

…για σχέσεις … αιτιότητας

Σε διάστημα τριών ημερών, σε τρία διαφορετικά σημεία του πλανήτη συνέβησαν τρία τραγικά γεγονότα. Για τον Γεράσιμο, τον περιπτερά της γειτονιάς, δεν ήταν τυχαίο. Υπήρχε άμεση σχέση μεταξύ τους, κι αν καπνίζαμε ένα τσιγάρο παρέα θα μου εξηγούσε «τις σχέσεις αιτιότητας στην αλληλουχία των τραγικών συμβάντων».

Ο Γεράσιμος είχε μια εξήγηση για όλα όσα μπορούσαν να κάνουν τον άνθρωπο να κλάψει ή να γελάσει. Κάθε φορά που μου αποκάλυπτε αναπάντεχες σχέσεις και συνωμοσίες  μοίρας και ανθρώπων προσπαθούσα να ανταποδώσω τη σοβαρότητα του ύφους, κι αν τυχόν χαμογελάσω να φανεί σαν μειδίαμα ειρωνικής ανακούφισης από την αποκάλυψη της αναπάντεχης αλήθειας.

Την τελευταία φορά με είδε στενοχωρημένο και αμίλητο. Χωρίς να το ζητήσω με συμβούλεψε. «Άκου με. Είναι πιο δίκαιο να αιτιολογείς παρά να δικαιολογείς».

…αλλαγμένες

Είναι αδύνατο να εμποδίσεις έναν άνθρωπο να αλλάξει όταν θέλει να αλλάξει. Είναι σα να προσπαθείς να εμποδίσεις το κύμα να αλλάξει την ακτογραμμή. Δε γίνεται. Θα μου πεις, κι αν χτίσεις μια ωραιότατη προκυμαία δε γίνεται; Γίνεται, πως δε γίνεται. Αλλά, άλλο ο βράχος, άλλο το τσιμέντο. Το τσιμέντο όταν φθείρεται γίνεται σκόνη, λάσπη, γλίτσα, ενώ ο βράχος γίνεται άμμος, όμορφη, καθαρή, μαλακή.

Τι έλεγα; Α! ναι! Αμπελοφιλοσοφούσα. Οι άνθρωποι λοιπόν, θέλουν να αλλάξουν όταν θέλουν να ζήσουν, επειδή υπακούουν στον πρώτο νόμο της ανθρωποδυναμικής που λέει πως η ζωή επιτρέπει την αλλαγή σε αντίθεση με τον δεύτερο νόμο που απαγορεύει: απαγορεύεται να εμποδίσεις έναν άνθρωπο να αλλάξει γιατί αν τα καταφέρεις, αν ακυρώσεις την αλλαγή, θα συμβεί μια άλλη, πολύ μεγαλύτερη.

…διεφθαρμένες

«Ακόμα κι αν καταλήξουμε ότι το αυγό έκανε την κότα, η πιθανότητα να κάνει μια κότα ένα αυγό θα είναι μεγαλύτερη της πιθανότητας από ένα αυγό να βγει μια κότα. Άρα…; (παύση)».

Η λογική πρόταση που διατύπωσε ο συνομιλητής μου με ξάφνιασε γιατί μου φάνηκε αληθής (ή  μου φάνηκε αληθής γιατί με ξάφνιασε;)

Όταν συνήλθα από τον αιφνιδιασμό κατάλαβα ότι ο συλλογισμός ήταν παραπλανητικός, διότι όσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα μια κότα να κάνει ένα αυγό, τόσο μεγαλύτερη και η πιθανότητα να παραχθεί ένα αυγό ικανό να κάνει μια κότα.

Μπερδεύτηκα.

Με ξεμπέρδεψε η φωνή «ψαγμένου» δημοσιογράφου που με ενημέρωνε κοκορομαχώντας συντετριμμένος πως: «Ο διεφθαρμένος πολιτικός (κότα) διαφθείρει τον πολίτη (αυγό) αλλά και ανάποδα. Άρα…; (παύση)».

Άρα, αν είσαι τζούφιος, κάνεις τον κόκορα.

…κατά σύμπτωση

Ο μεγεθυντής συμπτώσεων είναι μια λογική μηχανή που κάνει αυτό που λέει το όνομά της. Μεγεθύνει τις συμπτώσεις. Όχι ακριβώς όπως ένα μικροσκόπιο, αλλά χρονικά.

Εννοείται πως η χαρακτηριστική φράση «Τελικά είναι μικρός ο κόσμος» που χρησιμοποιείται συχνά ως σχόλιο μετά από ένα συμπτωματικό βίωμα είναι λανθασμένος. Η σωστή είναι «Είναι μικρός ο κόσμος, αρχικά».

Μερικές φορές  τα πράγματα εξελίσσονται τόσο γρήγορα, που με μια διαδικασία παρόμοια με το μεταίσθημα δημιουργούν την αίσθηση του απροσδόκητου με μια δόση μοιραίου και ίσως μια υποψία νομοτέλειας.

Κάτω από το λογικό πρίσμα του μεγεθυντή μπορεί να αποκαλυφθεί πως ένα «συμπτωματικό» γεγονός συνδέεται αιτιατά με άλλα συμβάντα.

Τις προάλλες βρήκα σε ένα ξεχασμένο βιβλίο ένα τέτοιο μηχάνημα. Το δοκίμασα. Τρόμαξα λίγο. Κατά σύμπτωση βραχυκυκλώθηκα και κάηκε.

………………………………

Επιμύθιο : Αν κοιτάξεις μια σύμπτωση με γυμνό μυαλό μπορεί να τυφλωθείς.

…ευκλειδίου βιομετρίας

Λένε πως υπάρχει ένα σημείο μετά από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή.

Η παρούσα εργασία έχει σκοπό να αποδείξει ότι υπάρχουν δύο τέτοια σημεία.

Έστω λοιπόν ότι υπάρχει ένα σημείο «μη επιστροφής».

Έστω μία ευθεία ε1 που διέρχεται από αυτό και διχοτομεί την καρδιά σε δύο ισοδύναμα αλλά αδύναμα μέρη.

Έστω μια άλλη ευθεία ε2 παράλληλη στην ε1 που σε κοιτάει ακριβώς στα μάτια κάνοντας την μισή καρδιά σου κομμάτια και μια ευθεία ε3 κάθετη στις δύο άλλες που εφάπτεται στο ένα ημικάρδιο.

Έστω ότι στραβώνει λίγο η ε1. Για να μείνουν παράλληλες πρέπει να στραβώσει και η ε2 γιατί αν δεν στραβώσει, η μία θα τέμνει την άλλη σε ένα σημείο από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή.

Έστω ότι όπερ έδει δείξαι.