…με μισόλογα

Η Ευανθία εξαφανίστηκε το καλοκαίρι του δύο χιλιάδες τέσσερα. Έναν χρόνο αργότερα,  η μάνα της αναζητώντας απελπισμένα  συμφιλίωση με την ελπίδα, μας έφερε τα τετράδιά της. «Δέστε αν μπορέσετε εσείς να βγάλετε καποια άκρη».  Η Ευανθία ήταν κωφάλαλη και χρησιμοποιούσε πάντα τετράδιο για να «συνομιλεί» γραπτά όταν δυσκολευόταν να επικοινωνήσει ή όταν οι περιστάσεις απαιτούσαν κάτι παραπάνω από μερικές τυπικές κουβέντες.
……Όλα τα τετράδια ήταν τακτοποιημένα, με ημερομηνίες, σχόλια, σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις υπήρχε σημειωμένος και ο τόπος της συνομιλίας.  «Πλατεία Βικτωρίας, 24/12/2003 , απόγεμα, εγώ και ένας άγνωστος όμορφος άντρας». Παιδευτήκαμε μήνες αλλά δεν καταφέραμε πολλά πράγματα. Είναι πολύ δύσκολο να ανασκευάσεις έναν διάλογο όταν «ακούς» μόνο τον μισό. Υπήρχαν τόσες εκδοχές, τόσα ενδεχόμενα… Όχι, όχι, δεν γίνεται να πλάσεις μια ζωή με «μισόλογα».