για τη θεία Λουλού

«Ήτα πάλι Λουλού». Η φράση αυτή -με ορθή εκφώνηση «ήρθα πάλι Λουλού»- αποδίδεται στον γράφοντα από αξιόπιστους μάρτυρες: τη γιαγιά Κυριακούλα, τη μάνα μου και την ίδια την θεία Λουλού. Κατά κοινή τους ομολογία τα λόγια αυτά επαναλάμβανα λαχανιασμένος μετά τη χωμάτινη ανηφόρα και πριν ανέβω τη σκάλα -τέσσερις φορές το δίχρονο μπόι μου- που οδηγούσε στην υπερυψωμένη ξύλινη εξώπορτα του σπιτιού της θείας Λουλού στο Ικόνιο. Η οποία θεία Λουλού σημειωτέον έζησε όλη της ζωή με λάθος ταυτότητα που στη θέση του ονόματος έγραφε «Ελένη». Η θεία Λουλού είναι πια ένα πρόσωπο μυθικό. Η ιστορία της είναι η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας : Πόλεμος, κατοχή, αντάρτικο, ήττα, παράδοση. Η θεία Λουλού ερωτεύθηκε την αριστερά και παραδόθηκε στη δεξιά. Έφυγε για πάντα αφήνοντας πίσω τον φόβο οτι θα με ακούσει να φωνάζω: «Ήττα πάλι Λουλού».