…Δεν την προλάβαινα, ήταν πιο γρήγορη, κανείς δεν την έπιανε στο κυνηγητό. Ευτυχώς που ανέμιζε η μακριά πλεξούδα της, αλλά κι αυτή μόλις που προλάβαινα να την αγγίξω. Τίναζε τότε το κεφάλι της και μου ξέφευγε. Εγώ απογοητευμένος έκοβα φόρα, εκείνη σταματούσε μερικά βήματα πιο πέρα και τα πράσινα μάτια της αιχμαλώτιζαν τα δικά μου. «Κυνήγα με. Πιάσε με!» μου φώναζαν προκλητικά.
Μια φορά κατάφερνα να αρπάξω την πλεξούδα της πριν γίνει αέρας. Την τράβηξα τόσο δυνατά που πόνεσε. Έβαλε τα κλάματα. Το βράδυ τα έβαλα κι εγώ. Δεν την ξανακυνήγησα.
Πέρασε ο καιρός, τέλειωνε η σχολική χρονιά. Στα διαλείμματα κοιταζόμαστε από μακριά, με λαχτάρα. Την τελευταία μέρα ήρθε κοντά και μου είπε.
«Έλα. Κυνήγα με. Μα όταν με νικήσεις μη με πονέσεις.»
Advertisements
Τί ωραίο! Πολύ «με άρεζε» ! 🙂
Ου πλέξεις!
υπάρχει ήττα δίχως πόνο;
@ παρασκευή απόγευμα
🙂
@ Μιχάλης
Ου τρέξεις
@ Orelia
Ναι, όπως υπάρχει και πόνος δίχως ήττα.
πλεξίδα μ’αρέσει να τη λέω καλύτερα.
@ aniaris
Ναι. Είναι πιο όμορφη λέξη. Εγώ την λέω έτσι όταν την κρατάω στα χέρια μου.
δε θα ειχε αξια.να νικησεις και να νικηθεις χωρις πονο.
ομορφες λεξεις. μεστες οπως παντα.
καλημερες
@ alicia
Το χειρότερο πράγμα που μπορεί νομίζω να μας συμβεί είναι να μη καταλάβουμε οτι έχουμε ηττηθεί. Σαν να προσπαθείς να θεραπευτείς με παυσίπονο.
Με πόνεσε!!!
Πάρα πολύ ωραίο!!!
Πανέμορφη ιστορία…Καλημέρες…
Το πιο συγκινητικό είναι που γνώριζε πως θα ηττηθεί πριν καν παίξει.
Μαγικο.
@ αλέξανδρος
Σε πόνεσε γλυκά δηλαδή.
@Artanis
Και η Διαμάντω ήταν πανέμορφη. Κι όπως συμβαίνει με τις όμορφες γυναίκες, νικάνε άσχημα. Καλημέρες.
@Theorema
Γνώριζε επίσης πως έπρεπε να παίξει πριν ηττηθεί.
Μακάριοι οι έχοντες την ευκαιρία να εισέλθουν στο παιχνίδι και να του παραδοθούν…
@ Theorema
Συμφωνώ απολύτως, αρκεί να παραδοθούν υπό όρους.
όλα τα κείμενά σας είναι εξαιρετικά, γλυκόπικρα και συναρπαστικά. το συγκεκριμένο δε ήταν και συγκινητικό.
🙂
@ enteka
Σας ευχαριστώ πολύ.