Γύρω από τον αντίπαλο μαζεύονται εχθροί. Το ξεχνάω συνέχεια αυτό. Αν δεν το καταλάβω έγκαιρα, αν θεωρήσω τους δεύτερους, συμπαίκτες των πρώτων, κινδυνεύω. Ο παππούς ο Μπαλής έλεγε πως «ο αντίπαλός πανηγυρίζει για την νίκη του ενώ ο εχθρός για την ήττα σου«.
Περνούσε πολλές ώρες στο καφενείο κάθε μέρα. Συνήθως δεν έπαιζε χαρτιά, μόνο έβλεπε, συζητούσε, έκλεινε δουλειές. Όταν αποφάσιζε να πιάσει την τράπουλα, φρόντιζε να χάνει ή να κερδίζει κάποιο μικροποσό. «Το πολύ πολύ μισό μεροκάματο».
Όσο κρατούσε το παιχνίδι, παρατηρούσε τις φευγαλέες ματιές των θεατών το ίδιο καλά με τα φύλλα που πέρναγαν. Στο τέλος της παρτίδας ήξερε από ποιους έπρεπε να φυλάγεται. «Δε μπορώ να μπω στο μυαλό των ανθρώπων. Μπορώ όμως να τους κάνω να το βγάλουν».
Σωστός ο παππούς…
@ paperflowers
Μόνο που τα εγγόνια του άργησαν να το πουν αυτό.
Σοφός θα ‘λεγα εγώ.
Με την σοφία των ανθρώπων που πέρασαν και είδαν πολλά.
123, είμαι σίγουρη πως θα είχαν τους λόγους τους, οι οποίοι τότε ήταν υπαρκτοί αλλά τώρα δεν έχουν σημασία…
«μπορώ όμως να τους κάνω να το βγάλουν…»
αλήθεια?
σας φιλώ…
Παρόλο που έπαιζε μικροποσά, διαβλέπω μια ψυχολογία χαρτοπαίκτη.
Η φράση περί αντιπάλων και εχθρών, είναι πράγματι καταστάλαγμα σοφίας.
@Aqua
και έκαναν πολλά
@paperflowers
Ναι αργήσαμε να καταλάβουμε πολλά. Όπως ας πούμε ότι οι «οικογενειακοί φίλοι» δεν είναι φίλοι κανενός και κάποιες φορές εν δυνάμει εχθροί του κάθε ενός «χωριστά»
@φαίδρα φις
Ο κάθε ένας μπορεί αρκεί να μπορεί να αντέξει αυτό που θα βγει.
@αλέξανδρος ανδρουλάκης
Μια παρτίδα χαρτιά είναι μια ιστορία μικρού μήκους αλέξανδρε, όπως αυτή.
τις τελευταίες μέρες έχω πειστεί για το τελείως αντίθετο…
@ φαίδρα φις
Είναι αλήθεια πως λίγοι άνθρωποι είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν κάθε δυνατή απάντηση του ερωτήματος που θέτουν και ακόμα λιγότεροι είναι οι ικανοί να διαχειριστούν την αλήθεια που αποκαλύπτουν.